the oscar goes to...

Hayatimda ilk kez Oskar'i canli izleme serefine erdim. Ben arada sov falan yaparlar diye umud ediyordum. Ya da odul alip verenlerin espriler yapacagini saniyordum. Tarihe gececek sozler edecekler diye umutlandim ama nafile. Sunum yapan sanatcilar heyecandan konusamadi. Cogunun eli ayagina dolasti. George Clooney gibi bir adam heyecandan onune bakarak sunum yapti.Nicole Kidman bile sahneye cikarken heyecanlandi. Sesi titredi. Ilginc o kadar filmde oynuyorlar, odulu izleyenlerin cogunu tanyorlar ama heyecandan konusamiyorlar.

Heyecanlanmayan tek insan prototipleri Coen kardesler oldu. Adamlari gorunce o piskopat filmlerin nereden ciktigi anlasiliyor. Ozellikle Ethan Coen. Adamda ne bir mimik var, ne soyleyecegi bir sey. En iyi senaryo uyarlamasi, en iyi yonetmen, en iyi film odullerini aldilar. Ethan hepsinde sadece tesekkur etti, ne guldu, ne mutlu oldu. Joel Coen azicik daha uzun konustu. Ama dediginin ozunu anlamak icin bir iki doktora daha yapmam gerekecek.

En iyi yabanci film odulu benim icin onemli olur genelde, biraz hayal kirikligina ugradim. Yine, yeni, yeniden bir 2. dunya savasi zamaninda yahudi kampi. Ayni hikaye, biktim artik yahudi soykirimi filmlerinden.

Odul listesindeki filmlerden Juno, The Diving Bell and the Butterfly, ve Sweeney Todd filmlerini izlemeyi planlamaktayim. No Country for Old Men'i birkac yil sonra belki bir kez daha Turkce alt-yazili olarak izlerim, belki Teksas aksanindan dolayi film hic birsey hissettirmedi bana. Belki Edith Piaf'i da odul alan ablamizin odul anindakini duygularini ictenlkle yasamasindan dolayi izleyebilirim. Sirf bu yuzden, yoksa pek ilgimi cekmemisti buraya geldiginde.

Kisa anime film 2008 Oskar odulu "Peter&the Wolf" filmine gitti. Hos bir filmmis. Youtube'de bir zamanlar vardi ama kaldirilmis.