Akan zamana karsi: October 2009

Sehrimizin yegane festivallerinden biri olan IdeaFestival'a bu sene Julian Beever konuk oldu. Internette cok fazla dolasiyor onun kaldirima cizdigi 3 boyutlu resimler.

Bizim kaldirimlarimizdan birine de su resmi cizdi 3 gun icinde.

Yaptigi resimlerin 3 boyutlu etkisini gormek icin belli bir noktadan bakmak gerekiyor. O noktaya sanatci, genis acili bir fotograf makinesi kuruyor. Referans noktasi olarak belirledigi bu noktaya gore 3 boyutlu resmini ciziyor.

Yaptigi iste cok titiz bir ressam. Her kucuk degisiklikten sonra gidip kamerada resmi bir daha kontrol ediyor. Gece gunduz calisti isi 3 gunde bitirebilmek icin.

Resmi tebesirle cizdigi icin, bu resimler bir hafta sonra yagmur sulari ile yok olacak. Bu kadar emek verdikten sonra nasil eserlerini bir kaldirimda yok olmaya birakiyor bilmiyorum. Arkasinda birakip gittiginde ne hissediyor onu da bilmiyorum. Sormadim o kadar isinin arasinda ona. Ama onun yasam misyonu da bu iste: tebesirle dunyanin farkli kaldirimlarina 3 boyutlu fotograflar cizmek.

Sanatcinin diger resimlerinden birkac ornek:

Fellini demek cocukluga donus demek, masumiyet demek, hayaller demek, nostalji demek. La Strada'da da bunlarin hepsi var.

Aslinda sirkleri pek sevmem. Tek kanalli cocuklugumun bayramlarinda gosterilen sirkler beni hic acmazdi. LA strada'nin her ne kadar bir kismi sirklerde de gecse, daha ziyade bir yol hikayesi. O yuzden bu kadar sevdim sanirim. Bir kasabadan diger kasabaya giden ve her gittikleri yerde degisik insanlarla karsilasan, ev mefhumu olmayan, donecek bir yerleri olmayan bas kahramanlarimiz Zampano, Gelsomina ve Fool var filmde. Zampona'nin Gelsomina'ya karsi tarifi guc bagliligi var. Her an cocuklasabilen bir Gelsomina var. Zampona'ya kizan, kusen nazli mi nazli, iyi yurekli bir kizcagizi. Filmin sonunda kader var, rastlantilar var, dus kiriklari var... Cok dokunakli bir sonu var.

Gulumseyince dunyalar guzeli olan Gelsomina var.