Film, Artvin'in kus ucmaz kervan gecmez zirvelerinden birinde cekilmis. Kahramanimiz Yusuf, aclik grevlerinden, F-tipi cezaevlerinden cikip koyune gitmis yasaminin son gunlerini gecirmek icin. Insanin sonbaharini yasamak icin Artvin'den guzel biryer olabilir mi acaba? Ya da son gunlerinde insanin annesinin kucagina, cocukluk yillarinin gectigi yerlere donmesinden daha dogal ne olabilir ki. Hapishane yillari oncesi zevk aldigi birkac seyi yapmak, yasami icine cekmek dolayisiyla. Hesapta olmasa da sevmek birini yasamin rastgeleliginde. Eski bir dostla raki kadehi tokusturmak, gunesin batisini eski bir yol arkadasi ile izlemek, mevsimlerin gecisine tanik olmak birkez daha. Filmin basinda Yusuf'un cigerlerinin iflas ettigini ogrensekte, bu genceecik insanin sanki iyilesecegini umut ediyoruz film boyunca.
Filmin tum kareleri duvara asilacak fotograf kareleri silsilesi gibi. Goruntulerde cok guzel calismis yonetmen. Filmdeki goruntu gecisleri de cok basarili. Ozellikle Yusuf'un son yolculuguna cikisindaki gecisi cok sevdim. Filmde cok fazla diyalog yok. Tum diyalogsuzluguna ragmen, hersey o kadar dogal gelisiyorki filmde. Akici. Bunaltmiyor. Bogmuyor. Hersey cok gecek. Tum oyuncular yorenin insaniydi sanirim, hic abarti olmadan cok guzel parcasi olmuslardi Yusuf'un hikayesine.
Filmin muzikleri de takdire sayan, cok etnik. Ozellikle filmin kapanis muzigi, icleri acitan cinsten. Youtbe'da bulunabilir. (Turkiye'ye gidip youtube'un gercekten kapali oldugunu gorunce artik youtube linklerini burada paylasmamaya karar verdim.)
Ben, filmin muzik albumundeki Gokhan Birben'in Hey Gidi Karadeniz parcasini paylayasim burada. Gokhan Birben'in sesi ve dertli kemencesi farkli hissettiriyor insani.
Hey Gidi Karadeniz - Gokhan Birden
05 Havaz Ali Meraletz - Gökhan Birben
No comments:
Post a Comment